Potrzeba pewnej bezczelności, by – jak Marguerite Duras w Pisać – zmuszać odbiorcę do przejmowania się śmiercią muchy. Równie dużej dezynwoltury wymagało podjęcie próby przełożenia wspomnianego, pozornie hermetycznego tekstu na język kina. Reżyserki Agnieszka Korytkowska i Anna Hatłas wywiązały się jednak z tego zadania znakomicie, opatrując elegancką frazę Duras równie wyrafinowanym wizualnym komentarzem. Filmowe Pisać okazuje się przy tym czymś więcej niż ćwiczeniem stylistycznym. Znoszący granice między kinem a literaturą esej Korytkowskiej i Hatłas stanowi uniwersalną opowieść o trudzie i bezpośrednio związanej z nim satysfakcji towarzyszącej wszelkiemu tworzeniu.