Film czy teatr nie są dla Arabów ani czarnych – dla nas! Wolno nam być raperami albo piłkarzami, możemy jak mama i tata sprzątać ulice… ale nic więcej – nie kryje goryczy Steve Tientcheu (wiele lat później zagra rolę Blackbearda w znanej nowohoryzontowiczom Nocy królów). Dawnego kolegę reżyserki z imigranckiego osiedla Cité des 3000 poznajemy, gdy jako student kursów aktorskich zderza się ze szklanym sufitem uprzedzeń i stereotypów. W białych koleżankach i kolegach ten słusznej postury chłopak z getta budzi strach, a nauczyciele mają mu do zaoferowania wyłącznie role gangsterów lub bez końca każą wozić panią Daisy. W swoim pierwszym pełnometrażowym dokumencie Alice Diop obserwuje szkolne próby, relacje Steve’a z nauczycielami i studentami, a przede wszystkim sposób, w jaki jego ciało bezwiednie poddaje się cudzym projekcjom, pozwala lepić się narzuconym z zewnątrz spojrzeniom, podczas gdy od środka bohatera rozsadza frustracja i gniew. Czarę goryczy przelewa chwila, gdy Steve, wielbiciel Belmonda, Gabina, Ventury, a przede wszystkim Depardieu, słyszy w szkole, że czarny aktor nie może zagrać Dantona.